Strona główna

Menu

Bernard Śliwiński - Powstanie Wielkopolskie

Dowódca frontu południowo-zachodniego tzw. grupy „Leszno”. Doskonale wykształcowny na uczelniach w Berlinie i Wrocławiu, uzyskał tytuł doktora praw. Wielokrotnie odznaczany za męstwo i odwagę, m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. W wolnym już kraju z zaangażowaniem piastował urząd prezydenta miasta Bydgoszcz, a także publikował swoje wspomnienia z okresu powstaniowego.

Urodził się w Poniecu, około 22 km na południowy zachód od Gostynia. W trakcie nauki we wschowskim gimnazjum młody Śliwiński zaangażował się w działalność tajnego stowarzyszenia uczniowskiego Tomasza Zana, w którym m.in. przez właściwe wychowanie młodzieży polskiej  propagowano idee niepodległościowe.

Po ukończeniu szkół wyższych, jak każdy poborowy cesarza Wilhelma II Hohenzollerna, odbył zasadniczą służbę wojskową. Walcząc na froncie zachodnim w I wojnie światowej (1914-1918), dosłużył się stopnia porucznika i z taką szarżą wrócił w rodzinne strony. Dowiedziawszy się o przygotowywanych działaniach niepodległościowych, rozpoczął organizowanie w powiecie sił powstańczych. Kontakował się zarówno z Komisariatem NRL w Poznaniu, jak i z Powiatową Radą Ludową w Gostyniu, która powierzyła mu objęcie komendantury nad tym odcinkiem frontu. Bernard Śliwiński w samą porę zorganizował obronę w rejonie Ponieca, gdyż Niemcy rozpoczęli już przygotowania do walki, a garnizony w Lesznie i Rawiczu zostały postawione w stan gotowości. Uniemożliwiło to Niemcom wtargnięcie do centrum Wielkopolski od południa.

Najbardziej znanym starciem była tzw. „bitwa pod wiatrakami” pod Osieczną, rozegrana 11 stycznia 1919 r. Zakończone sukcesem starcie dało wymierne skutki odrzucenia Niemców i podniosło morale miejscowych żołnierzy. Ciężkie walki z Niemcami rozegrały się także na innych odcinkach, jak chociażby bój o Kąkolewo (28 stycznia 1919 r.), gdzie Niemcy atakowali pociągami pancernymi wypełnionymi desantem. Zmagania wojenne przerwał rozejm w Trewirze zawarty 16 lutego 1919 roku. Powstańcy utrzymali pozycje, co pokazało determinację walczących o te ziemie Wielkopolan.

Bernard Śliwiński brał także udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1921. Przeniesiony do rezerwy w 1922 roku, zajął się pełnieniem obowiązków komendanta poznańskiej policji, a potem pracował dla kraju jako prezydent Bydgoszczy. Ostatecznie wrócił do Poznania, gdzie kierował kancelarią prawniczą. W 1939 r. dowódca Brygady Obrony Narodowej, wzięty do niewoli, zmarł w Oflagu II E Neubrandenburg.

Źródło zdjęć: Wielkopolskie Muzeum Wojskowe

Dołącz do wydarzenia

DOŁĄCZ DO NAS NA FB

Dołącz

Menu w stopce

Social media

Kontakt

https://27grudnia.pl/wp-content/uploads/2018/02/logo_sw_wielkopolskiego.png
© 2018 Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego
biuro@27grudnia.pl
+48 61 626 66 84