Tablica pamiątkowa na budynku poczty

05 stycznia 1919: Zdobycie Wolsztyna, bogatego zapasu broni i wyposażenia szpitala wojskowego

„Pruski garnizon w Wolsztynie składał się z dobrze wyposażonych oddziałów Grenzschutzu, dysponujących bronią maszynową, baterią armat i oddziałem kawalerii” [cyt. za: A. Czubiński, Z. Grot, B. Miśkiewicz, Powstanie Wielkopolskie 1818-1919. Zarys dziejów, Warszawa – Poznań, 1983]. Polskie siły liczyły blisko 800 powstańców, uzbrojonych w ok. 80%.

Natarcie na Wolsztyn rozpoczęło się 5 stycznia, około godz. 6.00 rano. Niemcy byli zaskoczeni polskim atakiem, co przekładało się na duże straty w pruskich szeregach. Najcięższe walki toczyły się na cmentarzu ewangelickim, poczcie i dworcu. W wyniku ponoszonych strat i mając na względzie osiągnięcia powstańców w zajmowaniu Wolsztyna, niemieccy mieszkańcy miasta poprosili o zawieszenie broni i przystąpili do rozmów ze stroną polską. Co ciekawe, kiedy już ustalono, że miasto opuszczą i polscy, i niemieccy żołnierze, Niemcy z nieznanych przyczyn znowu zaczęli strzelać. Efekt? Powstańcy natychmiast uderzyli na koszary Grenzschutzu, rozbrajając je i przejmując broń. „Niemcy ponieśli poważne straty, oddając w ręce powstańców 4 armaty, 5 ciężkich i kilka lekkich karabinów maszynowych, 600 karabinów z dużą ilością amunicji oraz całkowite urządzenie szpitala wojskowego” – podsumowuje we wspomnianej publikacji Benon Miśkiewicz.

W budynku poczty w czasie powstania miał siedzibę sztab wojskowy. Tablica pamiątkowa znajdująca się obecnie na ścianie budynku przypomina miejscowych dowódców – Stanisława Siudę i Stanisława Tomiaka.